لحظات پاک پسر فراموش شده .:.

سلام.به بلاگم خوش اومدي.منم يه ادمم مثل همه اونهايي كه توي طول روز مي بينيم و صورتمون رو از روشون بر مي گردونيم.
منم مثل همه انسان هاي پوستي احساسات و عاشقانه هاي خودم رو دارم.اونقدر زمين و اسمون ديدم كه بدونم توي اين دنياكي بايد گرگ بيابون باشم و كي بره اروم - من فراموش شده ام اين درسته.حقيقت داره.درون محاسبات زندگيم گم شدم جابي ندارم.نمي دونم كي بودك كجا هستم و كجا قراره برم اما اينو مي دونم كه اين من خودمم.من شايد توي تاريكي غرق شدم.تاريكي رو دوست دارك بهخ شدت.ارامش بي نهايت در عين سياهي و تاريكي .چيزي كه واسه خيلي ها ممكنه ترسناك اشه واسه من قشنگه ارامش بخشه.دوستش دارم - تنهايي رو به شدت دوست دارم واسه همين هيچوقت دنبال معشوقه نرفتم.خوشحالم جز چند تا از دوستام كسي نمي دونه اين بلاگ مال كيه.هويت من به خودم مربوطه عاشق ادبياتم.ادبيات نوي ايران
به شدت به فروغ فرخزاد و فريدون مشيري و سهراب عزيز علاقمندم.
بر خلاف خيلي ها از حافظ متنفرم.اگر حتي شعر هاش هم بهترين باشه چيزي از دنيا نفهميده.(مهم نيست زياد بحث فلسفي نمي كنم.)